نشانه چشم... فقط در مسابقات کبوتر

**نشانه چشم... فقط در مسابقات کبوتر**

در سن 57 سالگی، من در زندگی‌ام بسیار خوش‌شانس بوده‌ام که در ورزش‌های رقابتی مختلف - انسانی و حیوانی - موفق بوده‌ام. فقط در ورزش کبوترها شنیده‌ام که ورزشکاران با "نشانه چشم" ارزیابی می‌شوند. هرگز ندیده‌ام یا نشنیده‌ام که مربیان، صاحبان، مدیران یا والدین به چشمان بازیکنان، کودکان یا دام‌هایشان با یک "ذره‌بین جواهرات" نگاه کنند تا ببینند آیا آنها عملکرد خوبی خواهند داشت، پرورش‌دهنده برتر، دونده سرعت، ورزشکار مسافت طولانی و غیره هستند یا خیر.

من اسب داشته‌ام، مسابقه داده‌ام و پرورش داده‌ام. در چندین فروش و حراجی برتر شرکت کرده‌ام و هرگز نظریه‌ای درباره نشانه چشم برای انتخاب اسب‌های مسابقه‌ای یا پرورشی نشنیده‌ام یا ندیده‌ام.

همین امر در مورد مسابقات سگ، مرغ‌های جنگی، مبارزه سگ‌ها یا سایر رقابت‌های حیوانی که قانونی یا غیرقانونی است، صدق می‌کند. هیچ‌کس نظریه‌ها یا روش‌های ارزیابی با نشانه چشم ندارد. چرا؟ چون برای چنین نظریه‌ای از ورزش بیرون می‌خندند. برای آن ورزش‌ها یا رقابت‌ها این موضوع مضحک است و باور داشتن اینکه می‌توان از نشانه‌های چشم در ورزش کبوترها برای موفقیت استفاده کرد نیز به همان اندازه خنده‌دار است.

آگهی‌هایی درباره متخصصان نشانه چشم، چشم‌های مسابقه‌ای، چشم‌های سرعتی، چشم‌های مسافتی، جفت‌گیری و ازدواج با نشانه چشم، درجه‌بندی‌ها، معلمان و تحقیقات علمی درباره نشانه چشم می‌خوانم. فقط در ورزش کبوترها برخی علاقه‌مندان به این روش‌ها اعتقاد دارند و آنها را عملی می‌کنند. البته، در ورزش کبوترها روش‌های دیگری نیز برای ارزیابی و حذف استفاده می‌شود که بسیاری به آنها ایمان دارند، مانند شکل بال، پشت قوی یا ضعیف، عضله نرم یا سخت، ساختار گلو، رنگ ناخن‌ها، سینه کوتاه یا بلند و شاید بیش از 20 ویژگی فیزیکی دیگر که به عنوان روش‌های انتخاب پرندگان پرورشی یا پروازی استفاده می‌شوند.

در همه این نظریه‌ها هرگز نمی‌شنوم که یکی از مهم‌ترین نیازهای لازم برای موفقیت کبوتر مسابقه‌ای ذکر شود: توانایی پیدا کردن راه خانه، "توانایی بازگشت به خانه". هوش و مهارت‌های ناوبری برای اینکه 100-600 مایل از خانه دور باشد و به خانه خود در همان روز بازگردد. بدون این توانایی برای بازگشت و ناوبری، همه ویژگی‌های دیگر بی‌معنی هستند. با این حال، درجه‌بندی‌کنندگان، معلمان، پرورش‌دهندگان برجسته، متخصصان و غیره هرگز به این جنبه از ورزش ما توجه نمی‌کنند.

آیا می‌توانند هوش، قلب، عزم، انگیزه یا تمایل را فقط با دست زدن به پرنده، باز کردن بال، نگاه کردن به گلو یا نگاه کردن به چشم‌ها درجه‌بندی کنند؟ لطفاً به من فرصت دهید! شما نمی‌توانید جدی باشید و واقعاً باور کنید که این ممکن است! صرف وقت و پول برای استفاده از این روش‌ها برای دستیابی به موفقیت احمقانه است.

همانطور که قبلاً گفتم، فقط در ورزش کبوترها این کارشناسان وجود دارند (خودخوانده کارشناسان). چرا؟ زیرا ما در این ورزش به دنبال هر میانبری برای موفقیت هستیم. هیچ میانبری وجود ندارد. تنها راه موفقیت در این ورزش به روش قدیمی است، باید برای آن کار کنید و آن را به دست آورید.

نکته ناراحت‌کننده درباره این به اصطلاح کارشناسان درجه‌بندی و نشانه چشم این است که واقعاً باور دارم که آنها فکر می‌کنند توانایی انتخاب پرندگان را با روش‌های خود دارند.

فقط در ورزش کبوترها می‌توانند افرادی را پیدا کنند که به اندازه کافی ساده‌لوح و ناآگاه باشند تا به روش‌های آنها گوش دهند و گاهی آنها را عملی کنند. هیچ ورزش یا رقابت دیگری چنین نظریه‌هایی را با چهره‌ای جدی در نظر نمی‌گیرد.

ما درباره کاهش ورزش خود صحبت می‌کنیم و دلایل زیادی برای آن وجود دارد. چه شرم‌آور است اگر یک بازیکن جدید با یکی از کارشناسان نشانه چشم ما درگیر شود و وقت و پول خود را صرف روش‌های آنها کند. بعد از چند سال، اگر این مدت طول بکشد، با نتایج کم یا هیچ، یک علاقه‌مند احتمالی دیگر و شاید چند نفر از دوستانش را از دست می‌دهیم.

بله، من به این افراد سخت می‌گیرم زیرا واقعاً باور دارم که به ورزش ما آسیب می‌زنند برای کسب سود مالی کوچک یا یک سفر خودپسندانه شخصی یا هر دو.

همانطور که در بسیاری از مقالات دیگر گفته‌ام، شما بهترین درجه‌بندی‌کنندگان جهان، سبد تمرین و روز مسابقه را دارید. با تمرین و مسابقه دادن پرندگان خود، خودتان را ارزیابی خواهید کرد و همچنین پرندگان خود را ارزیابی و حذف خواهید کرد.

شما به عنوان یک مربی ممکن است نیاز به بهبود در جنبه‌های مختلف ورزش داشته باشید: تغذیه، تمرین، دارو، به دام انداختن و مدیریت آشیانه. پذیرش تقصیر برای نتایج ضعیف یا تلفات سنگین برای ما سخت است. ما خیلی دوست داریم پرندگان، هوا، شرکت حمل و نقل یا ناحیه دیگری را مقصر بدانیم، اما نه توانایی‌ها یا روش‌های خودمان.

انتخاب پرندگان پرورشی و پروازی یک روش بسیار ساده است. عملکرد باید تنها معیار شما باشد. آیا پرنده از یک خانواده برنده، نسل پس از نسل نتایج مسابقه عالی می‌آید؟ اگر پاسخ بله است، پس پرنده ارزش امتحان کردن در آشیانه پرورشی یا پروازی را دارد.

عملکرد به معنای نوع نتایج لازم برای رقابت در منطقه شما است: سرعت‌ها، فاصله‌ها، شرایط آب و هوایی و زمینی. اگر خانواده پرنده نشان داده که می‌تواند رقابتی باشد، این تمام چیزی است که باید بدانید. از چشم‌ها، بال‌ها، پشت، عضلات، گلو یا سینه او فراموش کنید.

گاهی اوقات به یک حراج می‌روم، به ویژه اگر توسط یک پروازکننده برجسته حمایت شود و پرندگانی با رکورد مسابقه ارائه دهد. پرندگان داخلی را می‌بینم که برخی از آنها با دیپلم‌های متعدد به فروش می‌رسند، بسیار کمتر از پرندگان با حلقه‌های خارجی و بدون نتایج مسابقه. بهانه‌ها این است که او طولانی است، سینه ندارد، پشت ضعیفی دارد، چشم پرورشی ندارد و غیره. این نظریه‌ها را فراموش کنید! پرنده قبلاً خود را در مسابقه با دیپلم‌های متعدد ثابت کرده است. او توانایی دارد و قبلاً آن را اثبات کرده است. شما نباید مشکلی برای امتحان کردن پرورش این پرنده با یک پرنده عملکردی دیگر با همان توانایی داشته باشید.

"همان توانایی" به معنای پرورش مناسب است: سرعت به سرعت و فاصله به فاصله. اگر پرنده دارای دیپلم‌های متعدد در سرعت‌ها و فاصله‌های مختلف باشد، حتی بهتر است. شما واقعاً نباید به نشانه چشم یا نحوه دستیابی پرنده اهمیت دهید.

ورزش هر روز در حال تغییر است. ایده‌ها و نظریه‌های جدید تبلیغ می‌شوند، فروخته می‌شوند و عملی می‌شوند. با این حال، اصل اساسی همچنان صادق است: بدون توانایی بازگشت به خانه و مهارت‌های ناوبری، هیچ نتیجه مثبتی وجود ندارد. شما نمی‌توانید این توانایی‌ها را با نگاه کردن به چشم‌ها پیدا کنید. تمرین منظم و مسابقه دادن و انتخاب پرندگان پرورشی و پروازی برای نتایج عملکرد و خون‌ریزی تنها راه موفقیت است.

                                                                                                                               Article Written by: Bob Prisco