نظریه باب پریسکو در باب چشم خوانی

﷽

 نویسنده: Bob Prisco

مترجم: صابر صالح زهی

(باشگاه کبوتر مسابقه ای زاهدان)

چشم خوانی....فقط در کبوتر مسابقه

با ۵۷ سال سن من خیلی خوش شانسم که در زندگی خود با موفقیت در رقابتهای متفاوت ورزشی بین انسان و حیوان فعالیت داشته ام.و فقط در ورزش کبوتران مسابقه من تا حالا شنیده ام که قهرمانان را از روی علامات چشم ارزیابی میکنند.من هیچ وقت مشاهده نکرده و نشنیده ام که مربیان، مالکان، مدیران، یا خانواده ها به وسیله ذره بین جواهری با نگاه کردن در چشم بازیکنان، فرزندان جوان یا حیوانات خود بتوانند ببینند که آیا آنها میتوانند عملکرد عالی داشته باشند یا مولد خوبی باشند و یا سرعتی هستند و یا قهرمان مسافت بلند میباشند و غیره...

من خود مالک اسبهای مسابقه بودم و اسبها را مسابقه و پرورش میدادم.من در خیلی از مزایده های بزرگ و معتبر شرکت کرده ام و هیچ وقت ندیده و نشنیده ام که برای خرید اسبهای مسابقه یا مولد از تئوری چشم خوانی استفاده کرده باشند.همچنین در مسابقات سگها، جنگ خروسها یا جنگ سگ ها و یا مسابقات قانونی یا غیرقانونی دیگری که بین حیوانات رایج است هیچ کسی از تئوری چشم خوانی استفاده نکرده است. چرا؟ به این خاطر که خیلی خنده دار و مسخره است در ورزشی که از این نوع تئوریها استفاده کنند.و همچنین خیلی ساده لوح هستند کسانی که فکر کنند که با استفاده از مقوله چشم خوانی بتوانند در این ورزش به موفقیتی برسند.

من در مجلات در مورد چشم خوانی چیزهایی خوانده بودم و نظرات اساتید چشم خوانی در مورد چشمهای مسابقه ،چشمهای سرعتی، چشمهای مسافات مختلف، چشمهای مولد و ارزیابی کبوتران از طریق علامات چشم را نیز مطالعه کردم و فقط در ورزش کبوتران مسابقه بعضی از مربیان به مقوله چشم خوانی اعتقاد دارند و از این روشها استفاده میکنند.البته روشهای دیگری نیز در نزد مربیان برای انتخاب و گلچین کردن کبوتران مسابقه وجود دارد که از آن روشها مانند چینش و آرایش بال، کمر قوی یا ضعیف ،عضلات نرم یا سخت، ساختار گلو، رنگ ناخنهای پنجه، ستون فقرات کوتاه یا بلند و شاید بیش از ۲۰ ویژگی فیزیکی دیگر که به عنوان یک فاکتور یا متد برای انتخاب استوک مسابقه دهنده یا مولد استفاده میکنند.

در تمام این روشهای که ذکر شد من هیچ وقت از مهمترین شرط لازم که برای موفقیت در کبوتران مسابقه الزامی است چیزی نشنیدم و آن توانایی جهت یابی کبوتران برای پیدا کردن لانه است. هوش و مهارت جهت یابی کبوتران به آنها این توانایی رو میدهد که ۱۰۰ تا ۶۰۰ مایل را از مبدا مسابقات تا لانه خود را در همان روز پرواز کنند و بدون داشتن توانایی جهت یابی و برگشت به لانه تمام کیفیتهای دیگر پرنده هیچ به حساب می آیند.هنوز هم تمام ارزیابها، مربیان، اساتید پرورش دهنده ، متخصصان و غیره هرگز به نظر نمی آید که به این جنبه از ورزش اهمیت کافی بدهند.

آیا آنها میتوانند هوش، اراده قلبی، انگیزه و میل و اشتیاق پرنده را فقط با در دست گرفتن کبوتر تشخیص بدهند و به آن امتیاز بدهند.و یا با باز کردن بالهای پرنده و نگاه کردن در گلو و چشمان کبوتر عملکرد پرنده را تشخیص دهند.ببخشید که رک میگم شما باید خیلی ساده باشید که به همچین چیزهای اعتقاد داشته و تمام پول و وقت خود را صرف این چیزهای بیهوده به امید کسب موفقیت در این رشته ورزشی بکنید.

همانجور که قبلا گفتم چرا فقط در ورزش کبوتران مسابقه از این نوع کارشناسان پر ادعا وجود داشته باشد؟ به خاطر اینکه ما به دنبال راه کوتاه و دور زدن این رشته برای رسیدن به موفقیت در این ورزش هستیم. همچین چیزی اینجا وجود ندارد. تنها راهی که در این رشته میتوانید به موفقیت برسید همان روش قدیمی است باید برای آن زحمت بکشید تا بتوانید موفقیت را به دست آورید.

آن چیزی که واقعا آدم را ناراحت و اندوهگین میسازد این است که این اشخاصی که خود را کارشناس کبوتر شناسی یا استاد چشم خوان میخوانند من واقعا اعتقاد دارم که آنها فکر میکنند که این توانایی رو دارند که با روشهای خود میتوانند کبوتران قهرمان را انتخاب کنند.فقط در این ورزش شما میتوانید اشخاص ساده لوح را پیدا کنید که به راحتی به این روشها و حرفها گوش میدهند و گول این حرفها رو میخورند.در ورزشهای رقابتی دیگر شما از این نوع تئوریها نمیبینید و نمیشنوید.

ما در مورد اینکه این ورزش رو به سقوط و نابودی است صحبت کردیم و برای این علل زیادی وجود دارند.این خیلی شرم آور است که شخصی که تازه وارد این رشته شده با یکی از این اساتید چشم خوان مواجه میشود و تمام وقت و پول خود را صرف این روشها میکند و بعد از چند سال وقتی که مقام در خور شایسته ایی کسب نکند به خودی خود دلسرد میشود و ما یک مربی با استعداد رو از دست میدیم و به دنبال آن رفقیهای او نیز از این ورزش دلسرد میشوند و آنها را نیز از دست میدهیم....بله من در مقابل این اشخاص ساکت نمیشینم و با آنها به شدت برخورد میکنم چون اعتقاد دارم اینها به خاطر مقداری پول ناچیز یا شهرت کاذب و یا هر دو اینها صدمات جبران ناپذیری بر پیکر ورزش کبوتران مسابقه میزنند.

به همان صورت که من در مقالات قبلی خود گفتم شما بهترین وسیله را برای انتخاب بهترین پرندگان خود در اختیار دارید و آن سبد تمرینات و مسابقات است.با تمرینات و مسابقات کبوتران خود شما اول توانایی خودتان را و بعد کبوترانتان را محک میزنید و بهترین ها را گلچین میکنید.شما به عنوان مربی اول باید به خیلی از جهات مختلف این ورزش مانند تغذیه، آموزش و تمرینات، سلامت، خط تله و مدیریت کبوترخانه پیشرفت های حاصل کنید‌.این برای ما خیلی سخت است که شکست در مسابقات را قبول کنیم و بیشتر اوقات شکست رو به گردن کبوتران ، شرایط جوی، وضیعت حمل و نقل، و غیره می اندازیم تا به تواناییها و روشهای اشتباه خودمان...

برای انتخاب مولدها و مسابقه دهنده ها روش خیلی ساده ایی وجود دارد و آن عملکرد کبوتران است که باید تنها معیار کار شما قرار بگیرد.آیا پرنده شما از خانواده قهرمانی که نسل اندر نسل بهترین مقامها رو آورده اند آمده است؟ اگر جواب شما مثبت است پس پرنده شما ارزش نگهداری در لافت شما به عنوان مولد یا مسابقه دهنده را دارد.کبوتر شما باید در زمینه های مانند سرعت، مسافت، آب و هوای متفاوت و شرایط مختلف نشستن بهترین عملکرد را از خود نشان دهد.اگر خانواده پرنده شما پیشینه رقابتی خوبی داشته اند این تنها چیزی است که شما باید بدانید و تمام تئوریهای چشم، بال، کمر،عضلات،گلو و ستون فقرات رو فراموش کنید.

من بعضی اوقات به مزایده کبوتران مسابقه میروم مخصوصا اگر پرورش دهنده سرشناسی باشه و پرنده هاش نتایج خوبی در مسابقات کسب کرده باشند.من این پرنده های بومی رو دیده ام بعضی از آنها با دو قهرمانی متفاوت که به قیمتی خیلی کمتر از کبوترانی که فقط شناسنامه خارجی بدون هیچگونه سابقه مسابقه داشتند به فروش رفتند.و بهانه آنها فقط این بود که این پرندگان خیلی بلند هستند و سینه خوبی ندارند یا کمر ضعیفی دارند و چشمهای مولد را دارا نمیباشند و غیره...این تئوریها رو فراموش کنید! این پرنده قبلا خودش را در مسابقات با کسب دو مقام متفاوت ثابت کرده است. او این توانایی رو دارد و قبلا هم ثابت کرده است ‌و شما هیچ مشکلی ندارید که شانس خود را امتحان کنید و این پرنده رو با کبوتری دیگر که از تواناییها و عملکرد مشابه ایی برخوردار است استفاده کنید و جوجه بکشید.

توانایی مشابه به این معنا میباشد که جوجه کشی درستی داشته باشید: سرعتی را با سرعتی و مسافت رو با مسافت جفت بزنید و اگر پرنده ایی هم در سرعت و مسافت کارنامه درخشانی داشته باشد خیلی بهتر است.و شما دیگر نباید به علامات چشم و یا پرنده در دست به چه شکل است اهمیت بدهید.

این ورزش هر روز در حال تغییر و دگرگونی است.و ایده ها و تئوریهای جدید تبلیغ میشوند و فروخته و امتحان میشوند.به هر حال ابتدایی ترین اصل این ورزش که هنوز استفاده میشود توانایی جهت یابی و لانه یابی پرنده است و بدون این توانایی هیچ نتیجه مثبتی در بر نخواهد داشت.شما نمیتوانید این توانایی رو با نگاه کردن در چشمان کبوتر پیدا کنید.تمرینات منظم و مسابقات و انتخاب مولدها و مسابقه دهنده های استوک بر اساس عملکرد عالی آنها و لاین خونی خوب آنها تنها مسیر به سوی موفقیت در این ورزش است.