آیا دکلهای تلفنهای همراه قاتل کبوتران مسابقه ای هستند؟

﷽

 منبع: Pigeon Allstar Club

مترجم: صابر صالح زهی

آیا دکلهای تلفنهای همراه قاتل کبوتران مسابقه ای هستند؟

بسیاری از مربیان دکلهای تلفن همراه را که در سرتاسر کشور در حال افزایش هستند را عامل گم شدن بیش از صدها کبوتر خود میدانند.

آیا امواج الکترو مغناطیسی منتشر شده توسط این دکلها میتواند بر توانایی جهت یابی پرندگان تاثیر منفی بگذارد؟یا شاید یک چیزی خیلی عمیقتر از این وجود دارد که باعث ناپدید شدن پرندگان میشود.

روزنامه تایمز در انگلستان گزارش داد که یکی از مربیان کبوتران مسابقه ای از وقتی که دکل در نزدیکی مزرعه او نصب شده است حدود دو سوم از کبوتران او ناپدید شده اند.او مدعی شده است که انتشار امواج الکترو مغناطیسی توانایی غریزی جهت یابی پرندگان را نابود کرده است. او میگوید کبوتران بیش از ۴۰ سال است که در این ملک نگه داری میشوند و تا قبل از نصب این دکلها او هیچ وقت این تعداد از پرنده را از دست نداده است.اکنون او به همراه صدها مربی و پرورش دهنده دیگر برای جبران خسارت های وارده میخواهند علیه شرکتهای تلفن اقدام قانونی بکنند. 

شرکتهای تلفن همراه در مورد اینکه دکلهای شرکت آنها امواج الکترو مغناطیسی را که منتشر میکنند برای حیوانات و پرندگان مضر میباشند را انکار میکنند. آنها میگویند شواهدی وجود ندارد تا ثابت کند که این امواج بر روی سیستم جهت یابی پرندگان تاثیر منفی میگذارد.اما افزود که تحقیقات بیشتری در این زمینه ممکن است انجام شود. 

این مورد اولین بار نیست که دکلهای تلفن همراه متهم میشوند بر روی پرندگان تاثیر منفی میگذارند.تحقیقاتی توسط دانشمندان آلمانی در سال ۱۹۹۹ نشان داد که تابش موج های کوتاه تاثیر نامطلوب منفی بر روی سیستم جهت یابی کبوتران مسابقه ای میگذارد. مشخص شد پرندگانی که در معرض پرتو این امواج الکترومغناطیسی قرار گرفته بودند زمان بیشتری صرف بازگشت به لانه خود کردند.و در سطوح پایین تری پرواز میکردند و مایل به رفتن و نزدیک شدن به سمت فرستنده ها نبودند.

با این وجود مطالعاتی نیز وجود دارد که کبوترها را در نزدیکی فرستنده های رادیویی قوی و یا رادار ها مستقر شده رها سازی کرده اند که هیچ تاثیر منفی بر روی عملکرد جهت یابی آنها نداشته است.

پس چرا این نتایج متفاوت وجود دارد؟

تصور میشود که کبوتر از طیف وسیعی از نشانه ها و حواس خود برای پیدا کردن راه لانه خود استفاده میکند و فقط متکی به میدان مغناطیسی زمین نیست.

یکی از نظریه ها این است که آنها عمدتا از خورشید برای تعیین مسیری که پرواز میکنند استفاده میکنند.آنها میتوانند زمان روز را حساب کنند، اما اگر هوا ابری باشد برای جهت یابی بیشتر باید بر روی میدان مغناطیس زمین تکیه کنند.

اما آنها چگونه میدانند که از اول به کدام سمت پرواز کنند؟گروهی از محققان دانشگاه پیزا در ایتالیا معتقدند که ممکن است از حس بویایی خود کمک بگیرند.آنها نشان میدهند کبوترانی که در لافت خود بزرگ میشوند بوها را که بوسیله باد از جهات مختلف می آیند را حس میکنند و به خاطر می سپارند.شاید زمینهای که در آن سیر کاشت میشوند را با باد شمالی، و درختان زیتون را با باد جنوبی و غیره به خاطر می سپارند.بنابرین وقتی کبوتری آزاد میشود هوا را استشمام میکند و با یاد می آورد که آن رایحه مخصوص از کدام سمت می آید.یکی دیگر از پیشنهادات این است که کبوترها به ترتیب بوهای مختلف را در مسیر راهکش به سمت مبدا به خاطر می سپارند.و وقتی که آزاد میشوند به سادگی در مسیر بوها به سمت مقصد و لانه پرواز میکنند.

اما پس چرا همه این کبوترها گم میشوند؟ چرا تعداد زیادی از پرندگان در یک مسابقه گم میشوند؟

تحقیقات آلمانیها نشان داده است که امواج متوسط فرکانس رادیویی موجب اختلال در سیستم حسی میشوند که کبوترها برای تشخیص یک جنبه از میدان مغناطیسی زمین استفاده میکنند.بنابراین شاید این بستگی به این دارد که کبوترها در بیشتر مسابقات به کدام سیستم حسی خود بیشتر تکیه میکنند.شاید این توضیح دهد که چرا در بعضی از آزمایشات هیچ تاثیر منفی مشاهد نشد در حالی که در تحقیقات دیگر تاثیر منفی بسیار بزرگی از خود به جای  گذاشت.

رای لوئیس از اونتاریو کانادا چیزهای  جالبی را در لافت خود بعد از نصب دکلهای تلفن همراه در نزدیکی خانه خود مشاهده کرد. 

اولا، این امکان وجود دارد که پنج نسل از پرورش کبوترانی که تحت فرکانس الکترو مغناطیسی (EMF) قرار بگیرند، آمار تبدیل تخمها به جوجه کاهش میابد.تخمها تولید میشوند اما بدون نطفه و با باروری خیلی کم میباشند.

دوم، اینکه پرندگانی که تحت فرکانس های الکترو مغناطیسی هستند دچار استرس میشوند و استرس زیادی در بیشتر مواقع باعث بیماری کبوترها میشود.

سوم، اینکه کبوتران او توانایی جهت یابی به سمت خانه را از دست داده بودند.اما پرندگان تلاش خود را میکنند تا خود را با شرایط جدید و تغییر یافته اطراف محیط خود وفق دهند.

چهارم، زمانی که تجهیزات جدید در دکلهای تلفن

همراه جایگزین شد کبوتران بیشتر تحت تاثیر امواج منفی الکترومغناطیسی قرار رفتند.

پنجم، او این فرضیه را در عمل با قرار دادن یک کبوتر در نزدیکی فرکانس الکترومغناطیسی ( EMF) امتحان کرد.بلافاصله پرنده به طور ناگهانی پاسخ داد و ضربان قلب او به طور قابل توجهی افزایش پیدا کرد.

روزنامه گاردین در انگلستان نیز گزارش داد بسیاری از تعداد کبوتران به علت وجود دکلهای تلفن همراه ناپدید شده اند.گزارش شده است که بسیاری از مربیان مجبور شده اند تا مسیر بازگشت کبوتران خود به خانه را تغییر دهند، و این به عنوان جاده شناخته شده است تا از خطرات تکنولوژی مدرن جلوگیری شود.

انجمن مسابقات بریتانیایی سلطنتی کبوتر (BRPRA) خواستار تحقیقات بیشتری در پیرامون دکلهای تلفن همراه و تاثیر آن بر روی سیستم جهت یابی کبوتران شده است.همچنین میخواهد کبوتران را به دستگاههای ردیابی نظارت  مجهز کنند تا بفهمند چه اتفاقی می افتد وقتی که کبوترها از کنار دکلها رد میشوند.

آنا پیت کیاتلی از  جزیره وایت میگوید که در یک فصل ۴۰ کبوتر از دست دادم و مجبور به تغییر مسیر به سمت جاده جنوبی دوور شدم که خیلی بهتر است.من فکر میکنم که ممکن است که به کبوترها ردیاب وصل کنیم تا بدانیم آیا واقعا امواج الکترو مغناطیسی پرندگان را از مسیر خارج میکنند.او ادعا کرد که یکی از کبوترانش بعد از نزدیک شدن به دکل واکنش خیلی بدی را از خود نشان داده بود و استرس خیلی زیادی داشت و امکان دارد که مریض شود.

گراهام دیاکون، او نیز از جزیره وایت میگوید از تحقیقات در این مورد استقبال میکند.او گفت سال گذشته در یک مسابقه از وینچیستر بیش از ۸۰ پرنده را از دست داده ام.