تیم قدرتمند فرانس سابلون و ایتین ده راو

 
 ^{نویسنده: Dinu Mihai & Green Xiang
مترجم: صابر صالح زهی(البلوشی)}

^{تیم قدرتمند فرانس سابلون (Frans Sablon) و ایتین ده راو(Etienne De Rauw) از لیبیک-بلژیک}

^{این یک حقیقت غیر قابل انکار که در بلژیک پرورش دهندگان هر سال به تولید مثل و پرورش کبوتران مسابقه بیشتری مبادرت میورزند و بعضی از آنها از دیگران معروفترند.پرورش دهندگان کبوتران مسابقه مهمترین نقش در این ورزش مفرح ایفا میکنند و بعضی از آنها بیش از ۳۰ سال تجربه دارند.
ایتین ده راو و فرانس سابلون با هم باجناق میباشند و هر دوی آنها از خانواده های آمدند که در ورزش کبوتران مسابقه  پیشینه ایی خوب داشتند و آنها نیز تصمیم گرفتند که پیشه و حرفه پدران خود را ادامه دهند. ایتین ده راو ۷۰ ساله و فرانس سابلون ۶۵ ساله است.و آنها تقریبا نزدیک به ۵۰ سال است که در این رشته فعالیت دارند.ایتین ده راو و فرانس سابلون در سال ۱۹۷۲ تصمیم گرفتند که به صورت تیمی با هم کار کنند چون متوجه شدند با هم خیلی قدرتمندتر میشوند و میتوانستند بهتر روی قهرمانی تمرکز کنند. در اوایل همانند دیگر پرورش دهندگان آنها با مسافت متوسط و سرعتی شروع به کار کردند.در سال ۱۹۸۰ آنها قویترین امپراطوری مسابقات مسافت متوسط رو در اختیار خود داشتند.بعد از مدتی آنها تصمیم گرفتند که بیشتر روی قهرمانی ملی مسافت بلند تمرکز کنند و به این خاطر آنها نیز شروع به خرید پرنده مسافت بلند از جف ده رایدر در سال ۱۹۸۱ و روسییل در سال ۱۹۸۰ کردند و آنها در زمینه مسافت بلند خیلی خوب بودند. اما ایتین و فرانس هر دوی آنها در مسافت بلند بی تجربه بودند چون تخصص آنها فقط بر روی مسافت متوسط بود.
بارسلونا - 4.358.208.80 اولین کبوتر بود که شانس این را داشت که ارزش واقعی خود را به نمایش بگذارد.او به بهترین کبوتر مسابقه تبدیل شد ودر سن ۸ سالگی او در مسابقات بین المللی در بین ۲۱،۱۹۴ کبوتر مقام ۵۲۷ را کسب کرد.و در سن ۹ سالگی در مسابقات بین المللی در بین ۲۵،۵۰۲ نیز مقام ۵۲۷ را به دست آورد.در سن ۱۰ سالگی به قسمت تولید مثل انتقال یافت و در اینجا دوباره خود را مطرح کرد.این یک مثال خیلی خوب از صبر و بردباری از یک تیم است که این در بین پرورش دهندگان خیلی به ندرت یافت میشود. و آنها دوست دارند که بیشتر در رقابت و مسابقات شرکت کنند‌‌. در اوایل دهه ۹۰ شرکا تصمیم گرفتند که خود را بازنشسته کنند و بیشتر وقت خود را به پرورش کبوتران اختصاص دهند.با داشتن وقت بیشتر آنها تصمیم گرفتند که تیم بیوه های خود را به اضافه یک ساله ها به ۱۸ عدد افزایش دهند.و برای رقابت در مسابقاتی که به یک روز می انجامید ترجیح دادند که فقط ۲ کبوتر برای هر مسابقه شرکت دهند.آنها نخواستند که در مسابقات شب شرکت کنند چون که امکان گم شدن پرنده ها وجود داشت و آنها با ۱۸ کبوتر نخواستند همچین ریسکی بکنند.لوفت بیوه ها ۵ متر بود هم اندازه لوفت تولید مثل بود و لوفت جوجه ها ۴ متر بود.همه کبوترخانه به خوبی دارای هواکش و تهویه هوا مناسب بود و باد مستقیم به سوی کبوتران نمیوزید.در قسمت تولید مثل آنها ۱۸ جفت پرنده داشتند.و مثل اکثر لوفتها از بیوه ها قبل از فصل جوجه کشی نمیکردند‌.فقط به مدت ۵ تا ۶ روز روی تخم بودند و بعد تخمها رو بیرون مینداختند و کبوتران دوباره بیوه میشدند.مولدها ۲۹ نوامبر با هم جفت میشدند و به خاطر اینکه تولید مثل متوقف نمیشد جوجه ها رو ۲۵ مارچ از هم جدا میکردند.آنها سالیان دراز سعی بر آن داشتند که لاین خونی خود را درست کنند و در طول این مدت آنها خون های کبوتران زیادی رو امتحان کردند‌.در سال ۱۹۸۰ آنها کبوتران مسافت متوسط خود را با کبوتران روسییل و رایدر میکس کردند و بعد از آن در سال ۱۹۹۰ خون کبوتران نژاد  اریک لمبورگ،ده گریو، وان گرییت و فریدی واندین هیدی را به کبوتران خود تزریق کردند.و در سال ۱۹۹۸ با تزریق خون "Wittenbuick" گابی واندی نابیل به لاین خود بزرگترین برد را کردند. فرانس سابلون و ایتین ده راو کبوتران مسافت متوسط را برای مسابقه یک روزه داشتند و همانند دیگر پرورش دهندگان الویت آنها در رنگ کبوتران نبود چون این در مسابقات نامربوط و بی معنی بود.پرنده های جوان را برای آینده از جوجگی تا بیوه گی آماده می کردند. و بیوه های بالغ رو برای مسابقات مسافت متوسط میفرستادند و در ۳ مسابقه تا ۸۰۰ کیلومتر شرکت میکردند.معمولا کبوتران را یک ساعت در صبح و یک ساعت عصر تمرین میدادند اما اگر آنها مایل به پرواز نبودند آنها را اذیت نمیکردند.غذای کبوتران از ۳ نوع میکس متفاوت تشکیل شده بود.و هر بیوه ایی جیره غذایی و آب و مکمل ویتامین مخصوص به خود را داشت چون هر کدام برای مسابقه متفاوتی آماده میشدند.
برای درمان تریکوموناسیس از رونیدازول ۱۰٪ و یا فلاجیل ۵۰۰ میلی گرم استفاده میکردند.و برای دیگر بیماریها از دامپزشک کمک میگرفتند. در آنجا هیچ رازی وجود نداشت جز یک چیز و آن نصیحت پدر ایتین بود که میگفت همیشه کیفیت برتر از کمیت است و سعی کنید چند جفت پرنده با کیفیت داشته باشید تا صدها جفت پرنده بدرد نخور.و من به شخصه فکر میکنم که فقط یک شکست وجود دارد و آن این است که کبوترخانه را با نژادهای مختلف پر بکنید در حالی هیچ استفاده ایی از آنها نداشته باشید.
تیم ده راو و سابلون مقام اول ملی Souterraine به مسافت ۵۳۶ کیلومتر  و مقام اول ملی Perpignan در سال ۱۹۹۸ کسب کردند.آنها به خاطر لوفت و پرنده های باشکوه خود خیلی معروف بودند.آنها پایه لاین خود را بر روی جفت رویایی خود Albert و Paola بنا نهاده بودند آنها بهترین مولد رویایی را در لوفت خود داشتند که از نسل این جفت طلایی مربیان بسیاری مانند مارسیل آلبرخت ،اریک لمبورگ, Jules Mannaret و بقیه بیشترین پیروزیهای ملی با بهترین جوایز ملی و حتی بهترین القاب پرنده های آس رو در مقطع ملی کسب کردند.
وقتی که این جفت رویایی متولد شد شما بهتر از این جفت مولد نمی توانستید در جهان پیدا کنید.پسر این جفت مقام دوم کبوتران آس ملی در سال ۲۰۰۱ کسب کرد و نوه این جفت مقام اول ملی کبوتر آس در مسابقه مسافت بلند در سال ۲۰۰۵ به دست آورد و همچنین مقام پنجم و ششم آس ملی در مسافت بلند در سالهای ۲۰۰۲ و ۲۰۰۴ کسب کردند. و همچنین نسل این جفت واقعا غوغا کردند و از بهترینها بودند.و همچنین ۲ مقام اول ملی در مسافت بلند KBDB در سالهای ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶ و مقام چهارم و هفتم ملی مسافت بلند و متوسط در سال ۱۹۹۹ و ۲۰۰۵ به دست آوردند و همچنین در المپیاد مقام دوم را به دست آوردند.
 در سال ۲۰۰۳ ده راو و سابلون یک مزایده کلی در لوفت خود بر پا کردند پرنده های ده راو و سابلون خواهان بسیار داشت.مزایده خیلی شلوغ بود و تمام مربیان بین المللی مانند جیرارد کوپمن، اریک لمبورگ، پروس روسین، برادران واندین هیدی و خیلی دیگر از مربیان در این مزایده مشارکت داشتند.پرنده های معروفی مانند Limoges, De Freddy به فروش رفت.فریدی واندین هیدی Limoges را خرید و جیرارد کوپمن Dromer معروف را به قیمت ۲۰۰۰۰ یورو خریداری کرد. و همچنین برادرش Mr.Expinsive نیز به فروش رفت و پروس روسین نیز Freddy معروف را خریداری کرد. و صاحبان جدید آنها از این نسل بهترین قهرمانان رو پرورش دادند و به بهترین مقامها دست یافتند.و این یک واقعیت است که پرنده های ده راو و سابلون نقش خیلی مهم و اساسی رو در این ورزش داشتند.به طور یقین در مسابقات مسافت بلند پرنده های ده راو و سابلون بهترین از بهترینها هستند.بعد از اتمام مزایده ایتین ده راو بدجوری دلتنگ کبوترانش شد و در لوفتی که بهترین کبوتران پرورش یافته بودند و بهترین مقامهای ملی رو کسب کرده بودند جاشون خیلی خالی بود.به این خاطر ایتین با بهترین دوست خود مارسیل آلبرخت تماس گرفت و با کمک مارسیل آلبرخت توانست لاین قدیمی خود را دوباره به دست بیاورد و به واسطه آن دوباره توانست بهترین پرنده ها را پرورش بدهد. ایتین همیشه به نصیحت و قانون پدرش که میگفت کیفیت برتر از کمیت است گوش میداد و تا الان پرنده های کبوترخانه اش همیشه محدود و جز بهترینها هستند.}