زمان و روش مناسب برای تمرینات کبوتران مسافتی قبل از مسابقات

این مقاله توضیحات کلی در مورد زمان و روش مناسب برای تمرینات کبوتران مسافتی قبل از مسابقات  می باشد .
راهکشی کبوتران

 
راهکش کردن کبوتر ها

در ابتدا قبل از آغاز این موضوع مهم باید این را در نظر بگیرید ، بدن یک کبوتر مسابقه به قدرت ، توان و استقامت بالا احتیاج دارد  و از طرفی چون دوره تمرینات و راهكش نسبتاً طولانی مدت است ، ریسک و احتمال بروز بیماری ها و آسیب های جسمانی بسیار بالا می باشد ، در ضمن توجه به مبانی پیشگیری از بیماری ها و صدمات بسیار حائز اهمیت است و باید نکات بهداشتی و تغذیه ای را رعایت نمایید تا کبوتر خود را در برابر بسیاری از بیماری ها مقاوم نمایید.

برای شروع راهکشی باید به نکات زیر توجه کنید :

1- توجه به سلامت کبوتران
2- تغذیه مناسب کبوتران در شب قبل از راهکش
3- راهکش کردن در یک مسیر مشخص
4- استراحت کافی پرنده به نسبت مسافت راهکش قبلی
5- وضع آب و هوا
گام اول :آشنایی و عادت کردن به محیط و لانه خود

از نکته های مهم در راهکشی کبوتران عادت دادن اونها است به اینکه بتوانند شب تا صبح را در سبد رها سازی سپری کنند .مهم است که کبوتر به محدوده منطقه مسکونیش قبل از آزادسازیش برای پرواز آشنا شود تا گم نشود. بسیاری از مربیان به گذاشتن تعدادی مشخص از کبوتران در قفسی توری بسیار بزرگ بالای منزل به مدت حداقل 5 روز، با میانگین 6 ساعت در روز( 3ساعت صبح و 3 ساعت عصر) اقدام می کنند با این هدف که کبوتر با مکان کلی و منزل(لانه خودش) و به خصوص در اصلی یا دریچه ورود کبوتر به لانه آشنایی یابند. و سودمند است که نسبت به تجربه های فردی برای تلاش به وادار کردن پرندگان برای ورود به لانه از راه دریچه تا در ذهنشان مفهوم بازگشت به منزل بعد از خارج شدنشان از منزل متداعی شود( یعنی اینکه باید کبوترها را از جوجگی از جلوی دریچه عبور داد تا مفهوم ورود و خروج از دریچه را یاد بگیرند). و تمام امور به شکل القائی و طبیعی برای رسیدن به هدف صورت می گیرد.

بعد از پایان روز پنجم که کبوتران را فقط در ساعت مشخصی از لانه خارج میکردیم .دیگر فقط شب تا صبح آن ها را در لانه در بسته نگه می داریم و در روز درب لانه را باز می گذاریم تا به راحتی به بیرون بیان و تغذیه کنند. برای دادن یک وعده فقط و آنها را به طور کامل آزاد می گذاریم تا اقدام به تجربه اولین پرواز کنند، و پروازشان در محدوده لانه می باشد و ترجیحا نباید آنها را خسته و آزار داد، و در ابتدا در منطقه کلی اطراف لانه و منزل پخش می شوند، اشکالی ندارد که آنها را برای ورود به لانه از راه قرار دادن مقدار کمی از دان مورد علاقه شان تشویق کنی. و از طریق این آزادسازی، آنها می توانند خودشان به لانه بروند و در مدتی واقعا کوتاه آنها به شکل اتوماتیکی برای بازگشت به لانه توجیه می شوند.

مهم است که کبوتر از مربی خود نترسد و به مربی خود عادت کند، و از روز اول پس از جداسازی از والدین، مربی باید پیوسته کبوتر را در دستش بگیرد، که در آن تأثیر زیادی در پرورش کبوتر و شناخت آن از نزدیک می باشد، در عین اینکه مربی باید نسبت به همه آنها مهربان باشد و ترجیحا باید از دست مربی غذا بخورند تا کبوتران نیز مربیشان را که به آنها توجه دارد، بیشتر بشناسند.  از همین حالا تلاش کنید تا با کاستن وعده های تمرینی و غیره ضروری ، کیفیت آموزش را در کبوتران تان بالا ببرید .

برخی از مربیان، کبوتر را به طور مستقیم و بدون گشت زنی رها می کنند، تا جایی که کبوتر به سرعت و در فاصله چند ساعت به منزلگاهش عادت می کند؛ ولی این به موقعیت منزل و طرح و شکلش و محیط اطراف آن و آب و هوای منطقه بستگی دارد.

ممکن است در اوایل پرواز کبوتران شما بی هدف و خیلی اوج بگیرند و به صورت پراکنده شروع به پرواز کنند ولی بعد از استمرار در تمرین و هدفمند کردن ان  پیشتازی را در بینشان می توانی مشاهده کنید مخصوصا اگر تمرین به آرامی و گام به گام صورت گیرد و جدول تمرین دنبال شود و پرواز به صورت گروهی میشود.

گام دوم : برنامه تغذیه و سلامت کبوتران

یک اصل بسیار مهم در تمرینات و مسابقه ، تغذیه مناسب می باشد . چون تغذیه نا مناسب به کبوتران اجازه نخواهد داد که بازدهی مناسبی داشته باشد و باعث ايجاد خستگی زیاد ، چاق شدن ، گرفتگی عضلات و پایین آمدن اشتیاق در پرواز ها می شود و عامل این نتایج همواره تغذیه نا مناسب است .بر طرف کردن مشکلات تنفسی بسیار مهم و اساسی است هنگامی که کبوتر از تنفس خوبی برخوردار هستند ، بازدهی بالایی هم در هنگام مسابقات و تمرینات دارد ، اما همین که مشکلی در دستگاه تنفسی به وجود می‌ آید ، اکسیژن رسانی به عضلات و خون کاسته می شود و باعث عملکرد ضعیف کبوتران چه در پرواز و چه در تشخیص صحیح جهت یابی می شود ، چون ریه ها که به عنوان دو پمپ قدرتمند اکسیژن را وارد بدن می کنند ، هم اکنون دچار مشکل شده‌ اند .
داشتن ریه های قوی و قدرتمند در هنگام مسابقه حتی یک لحظه خستگی و افت کیفیتی در مسابقات و تمرینات کبوتر دیده نخواهد شد .با رعایت کردن بهداشت لانه و لافت و داشتن تهویه مناسب در لانه و نور کافی می توان از بروز بیماری های تنفسی جلوگیری کرد.
راهکشی

راهکشی
زمان مناسب برای آغاز راهکشی

بعد از ۴۵ روز پرواز در اطراف لانه ، و بعضی معتقدند که جوجه ها بایستی ۶ ماهگی و یا حتی بیشتر هم باشند . البته این بر میگرده به مسافت مسابقه ای که دارید برای اون آماده می شوید و ارزیابی پرورش دهنده از قدرت و همچنین نوع کبوتر خود.
بعضی ها از روش راهکشی انفرادی کبوتر در مراحلی از  راهکشی استفاده می کنند و آن را مهم می دانند ، بدین صورت که از مسافت یک کیلومتر شروع و به ۱۰۰ کیلومتر ختم می شود و بعد از آن بر اساس نوع مسابقات مسافت های راهکشی ما بین ۵۰ تا ۱۰۰ کیلومتر و یا بیشتر افزایش می یابد . بعضی هم از یک نقطه معین که در حدود ۵۰ تا ۱۰۰ کیلومتری از لانه فاصله دارد و همچنین متناسب با ساختار ماهیچه ای و حفظ آمادگی کبوتر می باشد ، و هم اینکه کبوتر یاد می گیرد که چگونه با سرعت از سبد رها سازی خارج و به لانه ای که غذا در انتظار اوست

برگردد ، راهکشی می کنند .

باید از شرکت دادن کبوتران ماده در راهکشی ها و یا مسابقات زمانی که تخم در شکم دارند به شدت پرهیز کرد .
اجازه ندهید قبل از مسابقه کبوتر به جوجه غذا دهد ، و بعضی معتقدند که کلا کبوتر مسابقه در طول فصل مسابقات و یا حتی نوعی توافق هست دو تا سه ماه قبل از مسابقات کبوتران مسابقه به جوجه غذا ندهند و همچنین اینکه هرچه بیشتر کبوتر را راهکشی کرد ، البته در چارچوب اینکه سلامتی و شادابی و قدرت کبوتر حفظ شود ، کبوتر نتایج بهتری می گیرد .
کبوتران بالغ و مسن عملکرد و نتایج بهتری نسبت به کبوتران جوان تر در مسابقات دارند .
در راهکشی با سیستم طبیعی میتون از خصوصیات کبوتران بهره برد ، اینکه :
1. علاقه و عشق کبوتر به لانه اش .
2 . گرسنگی و عادت دادن کبوتر به این که بعداز بازگشت از راهکشی و یا مسابقه ، وعده غذایش در انتظار اوست .
3 . داشتن تخم و یا جوجه در لانه که از بهترین مشوق هاست برای بازگشت کبوتر به لانه اش ، به حساب می آید .
تمرین کبوتران مسافتی

مهمترین بخش مسابقه این است که با اصول و روش های تمرینات قبل از مسابقه آشنا باشید.زیرا این تمرینات از گم شدن کبوتران در حین مسابقات جلوگیری می کند. بیشتر افراد معتقدند که هنر مسابقه دادن کبوتر 50% به کبوتر و 50% به مسابقه دهنده(مربی) بستگی دارد ولی در حقیقت می توان گفت که فقط 25% به اصل و نژاد کبوتر بستگی دارد و 75% به مربی و درایت و توانایی و عیب یابیش در حین تمرین و مسابقه برمی گردد که سبب گم شدن کبوترش به دلیل عدم درایت کامل به فن تمرین و مسابقه است.

تمرین کبوتر به شناخت مربی از کبوتر بستگی دارد که این از دو روش قابل شناسایی می باشد:

1-     پرواز دادن کبوتر اطراف لانه برای مدت مناسب و در اوقات معینی از روز.

2-     رهاسازی کبوتر از مسافت های به ابعاد مناسب در فاصل زمانی نزدیک.
هدف از تمرین کبوتران قبل از مسابقه

 1- شکل گیری و تمرین ماهیچه ها و اعضای مختلف بدن برای هماهنگی در مسابقات طولانی می باشد.

2- کسب شناخت و تقویت حافظه و از بین بردن ترس مسابقه از کبوتر و دادن اعتماد به نفس مخصوصا در شرایط پرواز تکی.

3- عادت دادن کبوتر به بازگشت به سرعت و همچنین وارد شدن به لانه در کوتاه ترین زمان مخصوصا در شرایط پرواز تکی.

4- تعریف کردن مسیر مسابقه برای کبوتر و گفته می شود که کبوتر از برخی نشانه های زمین که بر بالای آن پرواز می کند، آن را برای بازگشت به خانه به کار می گیرد.

5- مشاهده شده که هر چقدر زمان پرواز روزانه کبوتر اطراف لانه افزایش پیدا کند، مقدار فشاری که به عضو بدن برای تمرین قبل از مسابقه، وارد می شود، کمتر می شود.( بهتر است که زمان پرواز روزانه کبوتر، کمتر از 60-90 دقیقه نشود.)

راهکشی جوجه
تمرینات مناسب برای جوجه ها

عمر کبوتر به سه مرحله که با مراحل تمرین در ارتباط است تقسیم می شود و عبارت است از:

1-     جوجگی که بعد از بیرون آمدن از تخم تا آخر دوران جوجگی( جدا شدن از پدر و مادر)ادامه دارد.

2-     مرحله جوانی که شامل سال دوم از زندگی می باشد.

3-     مرحله بزرگسالی که بعد از سال دوم تا آخر عمر می باشد.

بعد از جداسازی جوجه ها از والدین، در قسمت مخصوص جوجه ها در حدود 25 روزگی قرار داده می شوند، و لازم است که مراقبت از آنها به خوبی صورت گیرد تا به برداشتن دانه ها عادت کنند و نسبت به آبخوری ها و دانخوری ها شناخت پیدا کنند.راهکار مناسب برای تسلط و رام کردن جوجه ها به سه طریق زیر امکان پذیر می باشد:

۱. اشاره مخصوص هنگام تغذیه ۲.عشق کبوتر به صاحب(مربیش) و اعتماد به او ۳.عشق به لانه اش

جوجه باید به محیط اطراف خود و لانه اش شناخت پیدا کند و گاهی باید برای آن محوطه ای را برای پرواز آماده ساخت تا اعتماد بنفس اولیه برای پرواز ها با مسافت بالا را به دست بیاورد .باید با جوجه ها با مهربانی رفتار کرد و چون در مراحل اولیه زندگیشان هستند زود احساس خستگی و ضعف از پرواز می کنند و باید دقت کرد که در اماکن دیگرننشینند در صورت مشاهده این موضوع باید از غذا دادن در ان روز خودداری کنید و آنها در روز بعددر حالی که گرسنه است، برای پرواز آزاد کنید و اگر این عادت بد را بعد از چند دفعه تلاش ترک نکرد، باید از شر آن خلاص شد زیرا آن عادت بدی برای یک کبوتر مسافتی است.
تمرین پرواز اول برای کبوتران

زمانی که سن کبوتران ۵ هفته است می توانند اولین پرواز خود را شروع کنند و حتما باید گرسنه باشند و بیشتر از نیم ساعت در هنگام عصر نباشد و سپس با اشاره (همان صدا یا نور ) کبوتران را برای غذا خوردن صدا کنید .درب لانه را باز کنید تا کبوتران به سرعت وارد لانه شوند به این ترتیب در زمان مسابقه وقت تلف نمیشود.بعد از پرواز اول به آنها اجازه دو بار پرواز در روز به اندازه توانایی شان قبل از  غذا خوردن به آنها می دهیم، یک بار صبح زود و یک بار دیگر عصر و نزدیک به غروب. این روش پرواز تا مدت 6-8 هفته(از عمر کبوتر)یا تا زمانی که کبوتر قادر به شناسایی منطقه ای که در اطراف کبوترخانه قرار دارد ادامه پیدا می کند و بعد از این دوره، کبوتر آماده شروع تمرین از مسافت است.

ویژگی کبوتر مناسب برای مسابقه

1-کبوتری انتخاب کن که دوره پرریزی(لک) را به پایان رسانده و در بهترین وضعیت قرار دارد.

2-هر بال شامل 10پر اولیه باشد که محکم و خوب به هم پیوسته باشند و 12 تا پر ثانوی و 12 تا پر دم برای پرواز که در هر مجموعه 6 پر قرار می گیرد.

3-گردن باید دارای  پرهای براق خوبی باشد.

4-مراجعه به شناسنامه پرندگان(شجره نامه) برای آگاهی از وضعیت پرندگان برای آگاهی از کبوترانی که استعداد لازم برای پرواز را دارند.

5-پرندگان نر نباید به پرواز فرستاده شوند زمانی که ماده میل به جفت گیری با او دارد.

6-ماده هایی که میانگین های خوبی را در مسابقات به ثبت رسانده اند، فقط باید هنگام جفت گیری یا پرورش مناسب پرواز داده شود.

7- باید دُم به صورت فقط یک پر باشد، به این مفهوم که اگر از بالا به آن نگاه کنی بیشتر از یک پر نبینی و این به خاطر این است که برخورد با هوا خیلی کم شود و گرنه باعث تلاش بیشتر ماهیچه ها می شود.

8- باید کبوتر عادی سلامتیش کامل باشد ولی در مورد کبوتر مسافتی فقط سلامتی شرط نیست، بلکه روی فرم بودن نیز شرط است.
برنامه مناسب برای تمرینات راهکشی قبل از مسابقه و بعد از انتخاب کبوتران مناسب

هفته اول :

روز اول 5 کیلومتر
روز دوم 15 کیلومتر
روز سوم 30 کیلومتر
روز چهارم استراحت
روز پنجم 50 کیلومتر
روز ششم استراحت
روز هفتم استراحت

هفته دوم :

روز اول 80 کیلومتر
روز دوم استراحت
روز سوم استراحت
روز چهارم 120 کیلومتر
روز پنجم استراحت
روز ششم استراحت
روز هفتم استراحت

هفته سوم :

روز اول 150 کیلومتر
روز دوم استراحت
روز سوم استراحت
روز چهارم استراحت
روز پنجم استراحت
روز ششم استراحت
روز هفتم استراحت

هفته چهارم :

روز اول 200 کیلومتر
روز دوم استراحت
روز سوم استراحت
روز چهارم استراحت
روز پنجم استراحت
روز ششم استراحت
روز هفتم 300 کیلومتر

و هفته پنجم به طور کامل به پرنده هایتان استراحت دهید .

ادامه تمرین به مسافت مورد نظر شما ، مختصات جغرافیای محل سکونت شما و عملکرد پرندگانتان بستگی دارد . اگر تلفات شما در طول راهکش زیاد بوده یا تصور می کنید روند پیشروی شما به پرنده های تان فشار می آورد می توانید روز های استراحت را بیش تر کنید یا از هفته سوم به بعد پیشروی هایتان را تقسیم کنید مثلا :

هفته چهارم :

روز اول 180 کیلومتر
روز دوم استراحت
روز سوم استراحت
روز چهارم استراحت
روز پنجم استراحت
روز ششم 200 کیلومتر
روز هفتم استراحت

هفته پنجم :

به طور کامل استراحت

هفته ششم :

روز اول 250 کیلومتر
روز دوم استراحت
روز سوم استراحت
روز چهارم استراحت
روز پنجم استراحت
روز ششم استراحت
روز هفتم 300 کیلومتر

از 300 کیلومتر به بعد روزهای استراحت را افزایش دهید تا پرندگانتان بتوانند ریکاوری کنند و انرژی از دست رفته خود را باز پس گیرند . روند افزایش استراحت ها به شکل زیر است :

300 کیلومتر 10 روز
400 کیلومتر 10 روز
500 کیلومتر 15 روز
600 کیلومتر 15 روز
700 کیلومتر 20 روز
و . . .

شما می توانید در بین راهکشی و ریکاوری ها از دارو هایبوست ۵ و همولایت ۴۰  ریکاوری و پودرهای تقویتی محلول در اب استفاده کنید.

قفس راهکشی
ویژگی قفس هایی که تمرین های راهکشی درآن ها انجام می شود :

    محکم و سبک باشد و اندازه آن ها متناسب با تعداد کبوتر ها باشد.اندازه 45*75سانتی متر برای 12-15 کبوتر مناسب است .
    مراعات مدتی که کبوتر داخل آن می ماند، واجب است.
    ارتفاع مناسبی داشته باشد تا از شکسته شدن پرهای کبوتر جلو گیری کند بهتر است که بسترش با خاک اره یا چوب های نازک از نی و خیزران ( ویا برگ و چوب های نازک درختان) پوشیده شود وکوتاه باشند(برگ های نازک) تا به دور پاهای کبوتر داخل قفس نپیچد.
    مجهز به دریچه ای باشد که مربی بتواند به کبوتر خود دان و اب به راحتی بدهد .
    چوب هایش خالی از شکاف باشد تا حشرات نتوانند در آن پنهان شوند(در آن نفوذ کنند) و شستنش با مواد پاک کننده ای مثل استابلایزر قبل از هر بار استفاده  راحت باشد.مناسب ترین جنس این قفس ها، از خیزران یا چیزی که بین چوب ابلکاش و تور باشد.
    دارای دریچه ای باشد که مربی بتواند کبوتر را به راحتی در بیاورد و کبوتر نتواند از آن خارج شود دریچه ای به اندازه ۲۰*۲۰ .و در وسط قفس باشد.